تنگی کانال نخاع چیست و چگونه درمان می شود؟

ستون فقرات شما در فشار است: آشنایی با تنگی کانال نخاع

ستون فقرات شما، ستون محکم بدن شماست که از شما در برابر آسیب محافظت می‌کند و به شما تحرک می‌بخشد. اما این بخش حیاتی از بدن شما می‌تواند با مشکلی به نام تنگی کانال نخاع مواجه شود.

زمانیکه  فضای داخل ستون فقرات شما باریک  ‌شود تنگی کانال نخاعی اتفاق می افتد. این امر می‌تواند باعث درد، بی‌حسی و ضعف در پاها و همچنین مشکلات راه رفتن و تعادل شود.

در این مقاله از وبلاگ، به بررسی عمیق تنگی کانال نخاع می‌پردازیم. ما به علائم، علل، روش‌های تشخیص و گزینه‌های درمانی این بیماری می‌پردازیم. همچنین نکاتی را برای پیشگیری از تنگی کانال نخاع ارائه خواهیم داد.

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع زمانی اتفاق می‌افتد که فضای داخل ستون فقرات شما باریک می‌شود و به نخاع و اعصاب شما فشار وارد می‌شود. ستون فقرات شما از استخوان‌های کوچکی به نام مهره تشکیل شده است که از طریق مفصل و دیسک به هم متصل شده‌اند. فضای داخل ستون فقرات که کانال نخاعی نامیده می‌شود، محل قرارگیری نخاع و اعصابی است که از مغز به بقیه بدن شما می‌روند.

علل مختلفی برای تنگی کانال نخاع وجود دارد، از جمله:

• آرتروز: آرتروز، مانند آرتروز دژنراتیو و آرتریت روماتوئید، می‌تواند باعث ساییدگی و پارگی غضروف و استخوان در ستون فقرات شما شود و منجر به تنگی کانال نخاع شود.
• دیسک‌های فتق شده: دیسک‌های فتق شده زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت داخلی نرم دیسک بین مهره‌ها از طریق پوشش بیرونی آن بیرون زده و به نخاع و اعصاب فشار وارد می‌کند.
• آسیب‌های تروماتیک: شکستگی‌ها و سایر آسیب‌های تروماتیک به ستون فقرات می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاع شود.
• رشد غیرطبیعی استخوان: تومورها، خارهای استخوانی و سایر رشدهای غیرطبیعی در ستون فقرات می‌توانند فضای کانال نخاعی را باریک کنند.
• بیماری‌های التهابی: برخی از بیماری‌های التهابی، مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، می‌توانند باعث التهاب و تورم در ستون فقرات شوند و منجر به تنگی کانال نخاع شوند.

علایم تنگی کانال نخاع

علائم رایج تنگی کانال نخاع عبارتند از:

• درد: درد در قسمت پایین کمر یا پاها که با راه رفتن یا ایستادن بدتر می‌شود و با نشستن یا دراز کشیدن تسکین می‌یابد. این درد به عنوان درد سیاتیک نیز شناخته می‌شود و می‌تواند از کمر به سمت باسن، ران و پاها تیر بکشد.
• بی‌حسی و ضعف: بی‌حسی یا ضعف در پاها یا پاها. این احساس ممکن است مانند سوزن سوزن شدن، گزگز یا مور مور باشد و در موارد شدید، ممکن است منجر به از دست دادن حس یا ضعف عضلانی شود.
• مشکل در راه رفتن: مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل، به خصوص در مسافت‌های طولانی. ممکن است احساس لنگش یا سنگینی پاها داشته باشید و به ندرت ممکن است دچار افتادن یا عدم تعادل شوید.
• درد در هنگام خم شدن به جلو: درد در قسمت پایین کمر یا پاها که با خم شدن به جلو، مانند بستن بند کفش یا برداشتن اشیاء از روی زمین، بدتر می‌شود.
• سایر علائم: در برخی موارد، افراد ممکن است علائم دیگری مانند گرفتگی عضلات، مشکل در کنترل مثانه یا روده و یا درد در یک یا هر دو پا را تجربه کنند.

شدت علائم تنگی کانال نخاع می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. برخی از افراد ممکن است فقط درد خفیف و گاه به گاه داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است درد شدید، ضعف عضلانی قابل توجه و مشکل در راه رفتن را تجربه کنند.

اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، مهم است که برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به کنترل علائم، جلوگیری از بدتر شدن آنها و حفظ کیفیت زندگی شما کمک کند.

در اینجا چند نکته اضافی در مورد علائم تنگی کانال نخاع آورده شده است:

• درد سیاتیک: درد سیاتیک شایع‌ترین علامت تنگی کانال نخاع است و حدود 90 درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این درد معمولاً از یک طرف کمر شروع می‌شود و به سمت باسن، ران و پاها تیر می‌کشد. درد سیاتیک می‌تواند تیز، سوزش‌دار یا مبهم باشد و شدت آن می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
• بی‌حسی و ضعف: بی‌حسی و ضعف در پاها نیز از علائم شایع تنگی کانال نخاع است. این علائم به دلیل فشار بر روی اعصابی که از نخاع شما به پاها می‌روند ایجاد می‌شود. بی‌حسی و ضعف ممکن است خفیف یا شدید باشد و در موارد شدید، ممکن است منجر به از دست دادن حس یا ضعف عضلانی شود.
• مشکل در راه رفتن: مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل نیز می‌تواند از علائم تنگی کانال نخاع باشد. این مشکل به دلیل ضعف عضلانی یا بی‌حسی در پاها ایجاد می‌شود. ممکن است احساس لنگش یا سنگینی پاها داشته باشید و به ندرت ممکن است دچار افتادن یا عدم تعادل شوید.
• درد در هنگام خم شدن به جلو: درد در قسمت پایین کمر یا پاها که با خم شدن به جلو بدتر می‌شود، از علائم کمتر شایع تنگی کانال نخاع است. این درد به دلیل افزایش فشار بر روی نخاع و اعصاب هنگام خم شدن به جلو ایجاد می‌شود.

تشخیص تنگی کانال نخاع

اگر پزشک شما مشکوک به تنگی کانال نخاع باشد، از شما در مورد سابقه پزشکی و علائمتان سوال می‌کند و همچنین معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. آنها همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را برای تأیید تشخیص و تعیین شدت تنگی انجام دهند، از جمله:

• اشعه ایکس: تصاویر اشعه ایکس می‌توانند به بررسی ناهنجاری‌های استخوانی در ستون فقرات شما کمک کنند.
• MRI: MRI می‌تواند تصاویری دقیق از ستون فقرات، نخاع و اعصاب شما ایجاد کند.
• EMG (الکترومیوگرافی) و NCS (مطالعات هدایت عصبی): این آزمایشات می‌توانند به ارزیابی سلامت اعصاب شما کمک کنند.

درمان تنگی کانال نخاع

درمان تنگی کانال نخاع به علت و شدت علائم شما بستگی دارد. هدف از درمان، کاهش درد و فشار بر روی نخاع و اعصاب شما و همچنین بهبود تحرک و کیفیت زندگی شما است.

گزینه‌های درمانی مختلفی برای تنگی کانال نخاع وجود دارد، از جمله:

تغییرات سبک زندگی:

• کاهش وزن: اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن می‌تواند به کاهش فشار بر روی ستون فقرات شما و تسکین علائم کمک کند.
• ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری ستون فقرات شما کمک کند. این امر می‌تواند به بهبود درد و تحرک شما کمک کند.
• حفظ وضعیت بدنی مناسب: هنگام ایستادن، نشستن و راه رفتن، وضعیت بدنی مناسب را حفظ کنید. از خم شدن یا قوز کردن به مدت طولانی خودداری کنید.
• استفاده از کفش مناسب: کفش‌های مناسب با پاشنه کم بپوشید که از قوس پاهایتان حمایت می‌کنند.
• از کمپرس گرم یا سرد استفاده کنید: استفاده از کمپرس گرم یا سرد می‌تواند به تسکین درد و التهاب کمک کند.

داروها:

• مسکن‌های بدون نسخه: داروهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن می‌توانند به تسکین درد خفیف تا متوسط کمک کنند.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهای تجویزی مانند ناپروکسن و دیکلوفناک می‌توانند به تسکین درد و التهاب کمک کنند.
• شل کننده‌های عضلانی: داروهای شل کننده عضلانی می‌توانند به شل شدن عضلات اسپاسم شده و کاهش درد کمک کنند.
• داروهای ضد افسردگی: در برخی موارد، داروهای ضد افسردگی می‌توانند برای کمک به تسکین درد عصبی تجویز شوند.

فیزیوتراپی:

فیزیوتراپیست می‌تواند به شما در یادگیری تمریناتی برای تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری ستون فقراتتان کمک کند. این امر می‌تواند به بهبود درد، تحرک و تعادل شما کمک کند.

تزریقات:

• تزریقات استروئید اپیدورال: تزریق استروئید اپیدورال می‌تواند به طور موقت التهاب و درد را در اطراف نخاع شما کاهش دهد.
• تزریقات رادیوفرکانسی (RF): تزریقات RF از امواج رادیویی برای گرم کردن اعصاب و مسدود کردن سیگنال‌های درد استفاده می‌کنند.

جراحی:

در موارد شدید، ممکن است برای رفع تنگی و کاهش فشار بر روی نخاع و اعصاب، جراحی لازم باشد. انواع مختلفی از جراحی برای تنگی کانال نخاع وجود دارد، از جمله:

• لامینکتومی: در این روش، جراح بخشی از استخوان (لامینا) را از روی مهره‌ها برای ایجاد فضای بیشتر برای نخاع و اعصاب شما جدا می‌کند.
• فورامینوتومی: در این روش، جراح بخشی از استخوان یا بافت را که فضای کانال نخاعی را تنگ می‌کند، جدا می‌کند.
• فیوژن ستون فقرات: در این روش، جراح از مهره‌ها برای تثبیت ستون فقرات در جای خود استفاده می‌کند. این امر می‌تواند به کاهش درد و بهبود ثبات ستون فقرات شما کمک کند.

پیشگیری از تنگی کانال نخاع

در حالی که همیشه نمی‌توان از تنگی کانال نخاع پیشگیری کرد، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهید، از جمله:

حفظ وزن سالم: اضافه وزن یا چاقی می‌تواند فشار بیشتری بر ستون فقرات شما وارد کند و خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهد. با حفظ وزن سالم از طریق رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنید.

ورزش منظم: ورزش منظم برای سلامت کلی شما مفید است و می‌تواند به تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری ستون فقرات شما کمک کند. این امر می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع و سایر مشکلات ستون فقرات کمک کند.

فعالیت‌های ورزشی با شدت کم تا متوسط ​​مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری را در بیشتر روزهای هفته به مدت 30 دقیقه یا بیشتر انجام دهید.

حفظ وضعیت بدنی مناسب: وضعیت بدنی نامناسب می‌تواند فشار بیشتری بر ستون فقرات شما وارد کند و خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهد.

هنگام ایستادن، نشستن و راه رفتن، وضعیت بدنی مناسب را حفظ کنید. شانه‌های خود را عقب و صاف نگه دارید، سر خود را بالا نگه دارید و عضلات شکم خود را سفت کنید. از خم شدن یا قوز کردن به مدت طولانی خودداری کنید.

از خم شدن یا چرخاندن مکرر کمر خودداری کنید. اگر شغلی دارید که شامل خم شدن یا چرخاندن مکرر کمر شما می‌شود، برای استراحت و تغییر وضعیت به طور مرتب وقفه ایجاد کنید.

از بلند کردن اجسام سنگین به طور صحیح خودداری کنید. هنگام بلند کردن اجسام، از پاهای خود به جای کمر خود استفاده کنید. جسم را نزدیک بدن خود نگه دارید و از خم شدن یا چرخاندن کمر خودداری کنید.

از کفش مناسب استفاده کنید: کفش‌های مناسب با پاشنه کم بپوشید که از قوس پاهایتان حمایت می‌کنند. کفش‌های پاشنه بلند می‌توانند فشار بیشتری بر ستون فقرات شما وارد کنند و خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهند.

از سیگار کشیدن خودداری کنید: سیگار کشیدن می‌تواند به ضعیف شدن استخوان‌ها و دیسک‌های ستون فقرات شما کمک کند و خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهد.

اگر دیابت یا بیماری مزمن دیگری دارید، آن را به درستی کنترل کنید. دیابت و سایر بیماری‌های مزمن می‌توانند خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهند. با مدیریت صحیح این بیماری‌ها می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنید.

معاینات منظم پزشکی داشته باشید: با پزشک خود در مورد خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع صحبت کنید. آنها می‌توانند به شما در شناسایی عوامل خطر و ایجاد یک برنامه پیشگیرانه مناسب برای شما کمک کنند.

در صورت داشتن هرگونه درد، بی‌حسی یا ضعف در کمر یا پاها، به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشانه‌ای از تنگی کانال نخاع یا سایر مشکلات ستون فقرات باشد. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از بدتر شدن علائم و حفظ کیفیت زندگی شما کمک کند.

به یاد داشته باشید که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. با اتخاذ این اقدامات احتیاطی ساده، می‌توانید خطر ابتلا به این بیماری جدی را به طور قابل توجهی کاهش دهید.